به نقل از «ایمنا»

استراتژی فضای سبز «۳-۳۰-۳۰۰» اروپا چیست؟

تاریخ انتشار: ۱۴ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۸۵۵۴۰

زندگی در نزدیکی فضاهای سبز مزایای سلامت بیشماری برای مردم دارد و این در حالی است که ساکنان کشورهای اروپا به چنین مکان‌هایی دسترسی برابر ندارند و همین امر مدیران را به ارائه رویکردهایی نظیر استراتژی فضای سبز «۳-۳۰-۳۰۰» برای بهبود شرایط سوق داده است.

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، افزایش باورنکردنی دمای هوا در شهرهای اروپایی، مبارزه با اثرات جزایر گرمایی را برای مدیران به یک چالش بسیار مهم تبدیل کرده و این در حالی است که همه آن‌ها از نظر نقش مؤثر توسعه فضاهای سبز برای حل این بحران توافق نظر دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تحقیقات حاکی از آن است که درختان شهری می‌تواند به کاهش بین دو درجه تا ۱۰ درجه سانتی‌گراد دمای هوا در شهرها کمک کند و جالب این‌که از هر ۱۰ شهروند اروپایی، هشت نفر به فضاهای سبز در نزدیکی خود دسترسی دارند.

البته سرانه دسترسی به فضاهای سبز در کشورهای مختلف قاره بسیار متفاوت است و همین امر به تشدید اثرات جزایر گرمایی در مناطقی با کمترین پوشش گیاهی شده است. نظرسنجی‌هایی که میان مردم دانمارک انجام شد، حاکی از آن بود که صد درصد از جمعیت کشور به راحتی می‌توانند به فضاهای سبز دسترسی پیدا کنند و این در حالی است که نرخ دسترسی ساکنان مالت و پرتغال به فضاهای سبز به ترتیب تنها ۵۱ و ۷۷ درصد است.

بهبود دسترسی به فضاهای سبز در اروپا

چنان‌چه مدیران سراسر شهرهای اروپا رویکرد کاشت درختان را به یکی از اولویت‌های برنامه‌ریزی‌های خود تبدیل کنند، آن‌گاه دسترسی شهروندان به فضاهای سبز افزایش قابل‌توجهی را تجربه خواهد کرد که این امر به سهم خود می‌تواند نه تنها حس برابری میان آن‌ها را افزایش دهد، بلکه در کاهش اثرات جزایر گرمایی سراسر قاره نقش مهمی ایفا کند. پروفسور سسیل کنینندیک (Cecil Konijnendijk) رئیس بخش رویکردهای طبیعت-محور اروپا برای بهبود دسترسی شهروندان قاره به فضاهای سبز استراتژی ۳-۳۰-۳۰۰ را مطرح کرده است که بخش اول آن به این معنی که هر شهروند اروپایی باید در نزدیکی محل سکونت خود به سه درخت دسترسی داشته باشد. عدد ۳۰ در این استراتژی یعنی ۳۰ درصد از هر منطقه را سایبان‌های درختی فراگیرد و در نهایت، عدد ۳۰۰ به این معنا است که هر شهروند اروپایی نباید در فاصله بیش از ۳۰۰ متری از یک پارک یا فضای سبز با مساحت حداقل یک هکتاری زندگی کند.

بارسلونا، پیشگام شهرهای سبز اروپا

توسعه سوپربلاک‌ها یا شهرک‌های خودکفا در بارسلونا در اسپانیا، یکی از موفق‌ترین استراتژی‌ها برای توسعه فضاهای سبز و افزایش دسترسی تمام شهروندان به فضاهای سبز بوده که از طریق بسته شدن خیابان‌ها به روی خودروها و افزایش پارک‌ها در مناطق تحقق یافته است. اگرچه اجرای این طرح در ابتدا با مخالفت‌های بسیاری از سوی شهروندان مواجه شد، با این حال مزایای آن به حدی زیاد بوده که حتی افزایش گرایش شهروندان را به ایجاد مناطق مشابه در محل اطراف سکونت خود به دنبال داشته است.

شهرهای اروپایی با بیشترین دسترسی به فضاهای سبز

بیش از ۸۰ درصد مردم استکهلم در سوئد به فضاهای سبز در نزدیکی محل سکونت خود دسترسی دارند و این در حالی است که میزان دسترسی ساکنان هراکلیون در یونان به کمتر از ۲۰ درصد می‌رسد. محققان علت این تفاوت را به عوامل مختلفی نسبت داده‌اند اما شهرهای پرجمعیتی که در نزدیکی دریای مدیترانه قرار دارند از طراحی قدیمی‌تری برخوردار هستند و در نتیجه دسترسی ساکنان آن‌ها به فضاهای سبز بیشتر است.

کد خبر 677805

منبع: ایمنا

کلیدواژه: شهرهای جهان کشورهای جهان کلانشهرهای جهان اقدامات شهرهای جهان شهرهای اروپایی فضاي سبز بارسلونا شهرک خودکفا اخبار جالب خواندنی ها اخبار خواندنی ها شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق فضاهای سبز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۸۵۵۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بهبود اقتصادی؛ از میدان «واقعیت» تا میدان «تصویر»

در سال‌های اخیر و پس از پایان ظرفیت پروژه جنگ اقتصادی در فضای واقعیت اقتصاد ایران، آمریکایی‌ها به دنبال تشدید اثرات تحریم در فضای ذهنی اقتصاد یا به تعبیری «فرا اقتصاد ایران» بوده‌اند.

به گزارش ایسنا، محمد اسکندری، کارشناس رسانه در یادداشتی در روزنامه ایران نوشت: رهبر معظم انقلاب اسلامی طی یک دهه گذشته با یک نگاه راهبردی تلاش داشته‌اند تا حمایت از تولید داخل و رونق اقتصادی را به «گفتمان غالب» کشور تبدیل کنند. در راستای دستیابی به این هدف که تحقق آن می‌تواند «قدرت ملی» را دستخوش یک تحول شگرف کند عمدتاً - و البته بدرستی - راهکارهای اقتصادی مورد توجه بوده است. با این حال به نظر می‌رسد که یکی از ابعاد مغفول در زمینه دستیابی به هدف مهم «جهش تولید» آن هم در چهارچوب بهره‌گیری از مشارکت مردم، «بر ساختن سیمای اقتصاد ایران» است.

واقعیت آن است که کشور ما طی چهار دهه گذشته تحت فشارهای اقتصادی رقبا و دشمنان خود قرار داشته است، با این حال در یک دهه گذشته عملاً ما درگیر یک «جنگ تمام عیار اقتصادی» بوده‌ایم. هدف اصلی این جنگ، فروپاشی اقتصاد ایران و به تبع آن افزایش فشارهای مردمی به حاکمیت و در نهایت تسلیم شدن نظام در برابر زیاده‌خواهی‌های دشمن است. فراموش نمی‌کنیم که وزیر خارجه وقت آمریکا پیشتر به صراحت گفته بود: «ایران اگر می‌خواهد مردمش غذا بخورند باید به حرف آمریکا گوش کند!»

با این حال به نظر می‌رسد جنگ اقتصادی آمریکا علیه ایران دو رکن اساسی دارد؛ رکنی در واقعیت اقتصاد ایران و رکنی در تصویر اقتصاد ایران. در عرصه واقعیت اقتصاد ایران باید گفت آمریکایی‌ها تقریباً تمامی تیرهای در چنته خود را به سمت اقتصاد ایران پرتاب کرده‌اند و اگر جرمی هم باقی مانده است که در این جنگ نامشروع مرتکب نشده‌اند به این دلیل است که توانایی ارتکاب آن را ندارند. به اذعان خود آمریکایی‌ها ایران اکنون در عرصه صنایع دفاعی، هسته‌ای، انرژی، بانکی، کشتیرانی، تجارت بین‌المللی، بیمه، فلزات، معادن و حتی تبادل‌های علمی و... تحریم است و تقریباً آنها هدفی برای تحریم در ایران باقی نگذاشته‌اند. اما با وجود تمام این تحریم‌ها، هدف اصلی تحریم که فروپاشی اقتصاد ایران بوده محقق نشده است. البته این سیل تحریم برای کشور هزینه‌ها و فرصت‌هایی با خود به همراه آورده است.

اما در سال‌های اخیر و پس از پایان ظرفیت پروژه جنگ اقتصادی در فضای واقعیت اقتصاد ایران، آمریکایی‌ها به دنبال تشدید اثرات تحریم در فضای ذهنی اقتصاد یا به تعبیری «فرا اقتصاد ایران» بوده‌اند. متأسفانه یکی از پاس‌ گل‌های دولت قبلی به دشمن نیز شرطی‌سازی اقتصاد ایران نسبت به لبخند و تلخند دشمن بود؛ خطایی راهبردی که اثرات و پیامدهای شومی همچون سقوط ۱۰ برابری ارزش پول ملی در دهه ۹۰ را در پی داشت.
کارشناسان حوزه اقتصادی براین باورند که اقتصاد به عنوان معادله بین طرف عرضه و تقاضا می‌تواند تحت تأثیر مؤلفه‌های ذهنی، شناختی و ادراکی در سطوح فردی و جمعی باشد. ساده‌ترین مثال اثر تصویر اقتصاد بر واقعیت اقتصاد را می‌توان در مفهوم «تورم انتظاری و انتظارات تورمی» دانست. بر اساس این مفهوم درک و استنباط کنشگران اقتصادی از معادلات اقتصادی آینده - که می‌تواند صحیح یا ناصحیح باشد - بر معادلات واقعی اقتصاد در زمان حال و آینده اثرگذار خواهد بود.

در شرایط کنونی نیز ما شاهد یک شکاف بین واقعیت‌های اقتصاد ایران و تصویر آن و آینده اقتصاد ایران هستیم. آمارهای مراجع رسمی کشور می‌گوید دولت در سال ۱۴۰۲ توانسته است نرخ رشد نقدینگی را از ۳۳.۱ درصد در فروردین به ۲۴.۳ درصد در اسفندماه، تورم تولیدکننده را از ۴۴.۷ درصد به ۲۴.۵ درصد و تورم نقطه به نقطه مصرف کننده را از ۵۵.۵ درصد به ۳۲.۳ درصد کاهش دهد. در سال ۱۴۰۲، بر اساس برآورد بانک مرکزی، تراز تجاری برابر ۲۰.۵ میلیارد دلار مثبت بوده است. همچنین نرخ رشد اقتصاد برای سال۱۴۰۲ بیش از ۶ درصد بوده است. طبق گزارش‌های بین‌المللی، در سال گذشته میلادی، ایران بالاترین نرخ رشد اقتصادی را در منطقه داشته است. همچنین در سال ۱۴۰۲، معادل ۶۹ میلیارد دلار ارز کالاهای اساسی، مواد اولیه و تجهیزات سرمایه‌ای با نرخ مصوب بموقع تأمین شده است که ۳۰ درصد بیشتر از متوسط آن طی۴ سال قبل بوده است. بخش عمده این ارزها به کالاهای سرمایه‌ای و مواد اولیه کارخانجات تولیدی اختصاص یافته است.

با این حال شاید برای بخش عمده‌ای از نخبگان و مردم تصویر شرایط اقتصادی کشور چه در سال ۱۴۰۲ و چه سال‌جاری نه بر اساس آمارهای رسمی بلکه بر اساس ادراک برساخته در فضای رسانه‌ای باشد و این احساس که با ریل‌گذاری جدید قطار پیشرفت حرکت خود را آرام آرام آغاز کرده است ایجاد نشده باشد؛ فضای رسانه‌ای که بخش عمده‌ای از آن مملو از «داده‌های تسلیح‌شده» از سوی دشمن در راستای ناامن‌سازی فضای اقتصادی و پمپاژ یأس و ناامیدی است.

البته پر واضح است که گزاره فوق به معنای گل و بلبل نشان‌دادن شرایط اقتصادی کشور یا اینکه تمام سیاست‌های اقتصادی دولت به موفقیت رسیده است، نیست. به تعبیر دقیق یکی از مسئولان دولتی «آواربرداری از یک خرابی ۱۰ ساله کار آسانی نیست و زمان‌بر است» اما باید در کنار بهبود تدریجی شاخص‌های اقتصاد واقعی ایران برای ترمیم تصویر اقتصاد ایران نیز چاره‌اندیشی کرد.

این موضوع جزو تذکرات اخیر رهبر معظم انقلاب به مسئولان نظام نیز بود؛ آنجایی که ایشان فرمودند: «انتظار مردم آن است که تصمیم‌ها و اقدام‌هایی که مسئولین کشور در مسائل اقتصادی انجام می‌دهند، در زندگی آنها اثر محسوس و ملموس داشته باشد؛ این انتظار مردم است. کاری کنیم که این انتظار برآورده بشود؛ انتظار بجایی هم هست.»

در خصوص اینکه تصویر اقتصاد ایران به عنوان پایه اصلی ادراک و احساس مردم از فضای اقتصادی چگونه باید سامان یابد گفتنی‌های بسیاری وجود دارد اما خلاصه اینکه در دو بعد سلبی و ایجابی، به صورت متمرکز و با وحدت فرماندهی باید روایت‌های صحیح را تحکیم و روایت‌های ناصحیح را متزلزل کرد. آنچه که راقم این سطور تلاش داشت در این مجال کوتاه بر آن تأکید کند آن بود که تصویر اقتصاد ایران می‌تواند الزاماً مطابق با واقعیت‌های اقتصاد ایران نباشد و در مسیر جهش تولید می‌بایست این تصویر را به دور از پارازیت‌های ارسالی دشمن و با استفاده از سیگنال‌های بومی، هنرمندانه و باورپذیر در جامعه ترمیم کرد.

انتهای پیام